Get all 9 ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ releases available on Bandcamp and save 35%.
Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality downloads of Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2020) - Το φευγιό, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2018) - Η Χιονάτη και η 9 νάνοι, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2015) - Μια πληρωμένη απάντηση, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2017) - Η αγάπη είναι τραγούδι, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2012) - Ανοίξτε τις πόρτες, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2014) - Δεν είμαστε νούμερα ρε, είμαστε Άνθρωποι, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2006) - Λόγια του γέρου μην ακούς, μα μην τα ξεχάσεις, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2011) - Δική μου η αγάπη, δική μου και η φωτιά, and 1 more.
1. |
Η αγάπη είναι τραγούδι
03:58
|
|||
|
"Η αγάπη είναι τραγούδι"
Περπατώ,
επάνω στα χρόνια που μου χάρισαν οι προσευχές μου.
Με γερασμένα μαύρα σύννεφα να μου κρατάνε συντροφιά.
Και οι ευχές μου…,
μοιάζουν με πόρνες που με ξέχασαν
και πλήρωσα ακριβά για να φωνάζω μέρα νύχτα το όνομά σου.
Είναι η αγάπη ένα τραγούδι.
Ένα σεντόνι που έχει επάνω του ακόμα τα φιλιά και τ’ άρωμά σου.
Είναι ο φόβος μου,
που κρύβει μέσα στα σπασμένα του φτερά βαριά σπαθιά και λόγια.
Της πρώτης μάνας η κραυγή.
Του έρωτα υποταγή.
Το πρώτο γέλιο της ζωής.
Το πρώτο κλάμα της βροχής.
Είναι η αγάπη ένα τραγούδι. Είναι ένα όνειρο…,
που χρόνια ψάχνω να το βρω.
Πάγωσα την μυρωδιά σου,
σ’ ένα δωμάτιο αδειανό, για να ‘μαι πάντα εκεί κοντά σου.
Κρυμμένος μέσα στην παλιά φωτογραφία,
ζητιανεύω από τις στάχτες τη φωτιά.
Και τα χρυσόδετα φιλιά.
Που μου ‘λεγαν: -Τραγούδι είναι η αγάπη!
Είναι το θαύμα, είναι το δάκρυ!
Είναι στην πλάτη μαχαιριά!
.....
"Love is a song"
I walk,
on the years that my prayers endowed me.
With aged black clouds to keep me company.
And my wishes...,
look like whores that forgot me
and I payed dear to scream your name night and day.
Love is a song.
A sheet that still has on it your kisses and your scent.
It is my fear,
who hides in his broken wings, heavy swords and words.
The first mother 's cry.
Love 's submission.
The first laughter of life.
The first weeping of the rain.
Love is a song. Is a dream...,
I am searching to find for years.
I freezed your smell,
in an empty room, so I can be always near you.
Hidden in the old photograph,
I am begging from the ashes the fire.
And the gold-bound kisses.
That used to say to me: A song love is!
It is the miracle, it is the tear!
It is a stab in the back!
Ελεύθερη μετάφραση: Άγγελος Γεωργάκης
|
||||
2. |
Έλα στο party
03:17
|
|||
|
"Έλα στο party "
Έλα στο party.
Έλα κι εσύ.
Εδώ υπάρχουνε παιδιά που πεινάνε.
Πεινάνε για αγάπη. Πεινάνε για φωτιά.
Παιδιά που ερωτεύονται. Παιδιά που πονάνε.
Παιδιά που δεν τη βρίσκουν μοναχοί σε μια γωνιά.
Παιδιά που θυμώνουν με ότι σάπιο υπάρχει.
Παιδιά που αρρωσταίνουν τον αστείο σας καιρό.
Παιδιά που δεν μασάνε, που δεν κάνουν στην άκρη.
Υπάρχεις κι εσύ! Υπάρχω κι εγώ!
Εδώ υπάρχουνε χαμένοι αριστοκράτες.
Που δε φοβούνται τον καινούριο σας θεό.
Αυτούς που έξω τους φωνάζουν τρομοκράτες.
Γιατί δεν μπαίνουν στο δικό σας το χορό.
Που δε σταμάτησαν ποτέ τους ν’ αγαπάνε.
Που δε σταμάτησαν ποτέ να τραγουδάνε.
Υπάρχουν. Υπάρχουν παιδιά.
Υπάρχουν. Υπάρχουν παιδιά που ερωτεύονται.
Υπάρχουν.
Υπάρχουν παιδιά που τα “σπάνε”!!!
|
||||
3. |
Η Πομπηία του LAZ
02:30
|
|||
|
"Η Πομπηία του LAZ"
Άνθρωποι, απ’ τα καλύτερα υλικά φτιαγμένοι.
Αποκλεισμένοι. Δίχως όνειρα, χαμένοι.
Από τα γκέτο της πολιτείας ως τις γωνιές του χάρτη,
ψάχνουν κάτι. Τι; Ο χρόνος τελείωσε.
Τσαλακωμένες συνειδήσεις. Δεν υπάρχουν λύσεις.
Τεχνιτές οι κρίσεις. Μία παραίσθηση.
Ψεύτικοι οι στόχοι από αστείους ηγέτες.
Είναι ψεύτες. Είναι διαβόλου οφειλέτες.
Πόσο ακόμα θα ‘σαι μικρός και ξεχασμένος
και στη γωνία τσακισμένος μόνος θα στέκεσαι;
Πόσο ακόμα θα ‘σαι δειλός και φοβισμένος;
Χωρίς ιδέες, τη φρίκη σου θα ανέχεσαι.
Σου κλέβουνε τη γη. Μα θέλουν κι άλλο.
Πόσο μεγάλο είναι το τίποτα που ζεις;
Μπουκάρουνε από τις γρίλιες. Τις χαραμάδες
και σα νταντάδες σε νανουρίζουν, μα δε θέλεις να το δεις.
Μα εγώ ξεφεύγω. Γίνομαι αέρας.
Και σαν τέρας σας γυρίζω τα μυαλά.
Μα αν θες κοιμήσου, αλλιώς κουνήσου, τρέχα έξω, δες το πλάνο.
Βάζουν σε δρόμους μας φωτιά.
|
||||
4. |
Πρόσφυγας
03:39
|
|||
|
"Πρόσφυγας"
Μια ιστορία θέλω μόνο να σας πω.
Κι εγώ είχα κάποτε μια όμορφη πατρίδα.
Μια οικογένεια, ένα ωραίο σπιτικό.
Και δυο παιδιά τον Αμπουλλά (Abbulla) και τη Σαντίγια (Sadiya)
Όλη η ζωή μου ήταν σπίτι και δουλειά.
Το φαγητό, η προσευχή και η αγάπη.
Η μόνη βόλτα μου εκεί στην αγορά.
Δεν είχα λύπη, μόνο ευτυχισμένο δάκρυ.
Είχα στον κήπο μου φυτέψει μια ελιά.
Από κλωνάρι που μου χάρισε ένας φίλος.
-Είναι σημάδι, μου είπε, για τη Λευτεριά.
Είναι το κλάμα μου, είναι ο αγώνας μου, είναι ο μύθος.
Μα ήρθαν αυτοί, στην τσέπη σχέδιο κρυφό.
Και σημαδέψαν με τις στάχτες μας το χάρτη.
Θα το θυμάμαι πάντα αυτό το σκηνικό.
Και τον μικρό που ‘χε το χέρι του στο μάτι.
Κάτω από τοίχους γκρεμισμένους οι ψυχές μας.
Στείλαν στρατιώτες τους με ευχές και πολυβόλα.
Πήραν το γέλιο μας, πήραν τις χαρές μας.
Κι όλη η ζωή μας μες στα ερείπια είναι τώρα.
Δώδεκα μέρες μες στη βάρκα στ’ ανοιχτά.
Δεν μου ‘χει μείνει δάκρυ θάνατο να κλάψω.
Όλα τα όνειρα τα πήρε η φωτιά.
Ζητάω ξανά απ’ την αρχή ζωή να φτιάξω.
…
Δεν είμαι αλήτης, ούτε σκάρτος, πονηρός.
Είμαι ένας πρόσφυγας που έχασε τα πάντα.
Είμαι ο φίλος σου, είμαι ο αδερφός.
Και προσπαθώ να κρατηθώ με μια άδεια τσάντα.
Είμαι ο φίλος σου, ο αδερφός.
Είμαι ένας πρόσφυγας που έχασε τα πάντα.
|
||||
5. |
Που είσαι όταν βρέχει;
04:09
|
|||
|
"Που είσαι όταν βρέχει;"
Σε καραντίνα οι ζωές.
Κι εσύ γελάς με τη δική σου υποταγή.
Με τρομοκράτες ποιητές.
Για ένα ταξίδι που υπάρχει μόνο μέσα στη βροχή.
Και με φοβάσαι.
Γιατί τη νύχτα περπατούσα μες στο άδειο σου κορμί.
Τώρα μονάχη.
Να περιμένεις στη γωνιά για τον επόμενο αστείο σου εραστή.
Ένα τσιγάρο δυνατό.
Και δυο φεγγάρια που μου πήρες απ’ τα χέρια, δανεικά.
Για μια σταγόνα ουρανό.
Τώρα σε καίει, σε χαλάει και σου τρώει τα σωθικά .
Και με θυμάσαι.
Να σου θυμώνω, να σου λέω πως σε θέλω πιο πολύ.
Και να φωνάζω:
- Που είσαι όταν βρέχει, όταν κρυώνω, όταν μιλάω με τη σιωπή;
Εδώ υπάρχω.
Μέσα στο γέλιο, στην αγάπη, στο παιχνίδι, στη χαρά.
Κι ένα τραγούδι χαρισμένο.
Σε μια λεχώνα Κυριακή, που με ποτίζει με φωτιά.
Να με θυμάσαι.
Πάνω σε δρόμο τσακισμένο απ’ τη δική σου τη ζωή.
Κι εγώ ο παλιάτσος να φωνάζω:
- Που είσαι όταν βρέχει, όταν κρυώνω, όταν μιλάω με τη σιωπή;
|
||||
6. |
Ο φύλακας άγγελος
05:48
|
|||
|
"Ο φύλακας άγγελος"
Με πήρε μία πόρνη λυπημένη για παρέα.
Μου είπε: -Πάμε προς τα εκεί, θα είναι ωραία.
Θα έχει τραγούδια που σ’ αρέσουν.
Θα έχει ομορφιές.
Μου είπε: -Ότι θες θα σου χαρίσω.
Για μια στιγμή έξω από εδώ θέλω να ζήσω.
Μες στο δικό σου παραμύθι.
Μες στις δικές σου τις χαρές.
Κι αν κουραστούμε απ’ το φεγγάρι που θολώνει,
έχω στο σπίτι ένα κόκκινο σεντόνι.
Θα σε σκεπάσω και η ανάσα μου θα καίει,
ότι αγαπούσες μέχρι χθες.
Πέρασα νύχτες με θεούς και με χαμένους.
Με τιμωρούς. Με στριμωγμένους.
Και μες στα χέρια σου αφήνομαι.
Να με προσέχεις και να με θες!
…
Μες στη σιωπή και μες στο δάκρυ.
Μία γριά τσιγγάνα εκεί στην άκρη,
να με φωνάζει.
Να με κοιτά.
-Μη με φοβάσαι και το δρόμο σου αλλάζεις.
Βλέπω στα μάτια σου, πως δεν τρομάζεις.
Ότι σηκώνει αλητεία…,
έχει ομορφιά.
Δως μου το χέρι να σου πω για το θεό σου.
Σου έστειλε δίπλα σου το φύλακα άγγελό σου.
Μα δεν μπορεί πια να πετάξει.
Του έχουν τσακίσει τα φτερά.
Έχει σημάδι στο κορμί του χαραγμένο.
Και με γυναίκας φορεσιά, τον έχουνε ντυμένο,
τόση ώρα δεν το βλέπεις:
Το χέρι σου κρατά.
-Γριά τσιγγάνα, τι είναι αυτά και τι μου λες:
Για παραμύθι είναι καλό, μα ήρθε από το χθες.
Απόψε, μόνο για παρέα ξενυχτάω.
Τι τα γυρεύεις και τι τα θες;
Τότε η γυναίκα έφυγε από κοντά μου.
Δε σταματούσαν ξαφνικά τα δάκρυά μου.
Κι έτρεξα πίσω της τρελός, να της φωνάζω:
-Πες μου τι θέλεις; Πες μου που πας;
Κρυμμένη πίσω στη γωνιά με περιμένει.
Με ρίχνει κάτω η αγκαλιά της και με “δένει”.
Και το σημάδι που είχε πάνω στο κορμί της,
μου είπε: -Παρ’ το φυλαχτό να το φοράς!
Αλλάζει πρόσωπα όταν θέλεις η Αγάπη
και δυο φτερούγες ξαναβγαίνουνε στην πλάτη.
Με ένα χαμόγελο γυρνάει και μου λέει:
-Θα σε προσέχω πάντα, μη με ξεχνάς!
|
||||
7. |
Κατά λάθος γυναίκα
05:19
|
|||
|
"Κατά λάθος γυναίκα"
Κοίτα με εσύ. Εσύ με τα πολλά.
Που δε σηκώνεις λόγια κι άγριες ιστορίες.
Που ψάχνεις άντρα μοντελάκι με λεφτά.
Κι όλο το καις με τις δικές σου μαλακίες.
Το παίζεις δήθεν και το βράδυ μοναχή.
Ψάχνεις να βρεις την ομορφιά σου και το πάθος.
Μόνο εσύ φταις για τη δική σου τη ζωή.
Άλλα σου μάθαν κι άλλα κάνεις μα είσαι λάθος.
…
Φωτογραφίες σκάρτες ψεύτικη χαρά.
Μήπως και πάρεις λίγη αξία παραπάνω.
Δυο πόντους σου ‘δωσα μα εσύ πήγες ψηλά.
Τόσο ψηλά που ότι κι αν κάνω δε σε φτάνω.
…
Ψάχνεις για θύμα με δυο λόγια πεταχτά.
Και το φουστάκι ανεβασμένο λίγο επάνω.
Μα ο τυπάκος που σε βλέπει απ’ τη γωνιά.
Για μία νύχτα σ’ έχει κι όχι παραπάνω.
Το παίζεις γκόμενα αλανιάρα και γατί.
Και στο παιχνίδι σου, “τα ρέστα” για τον μύθο.
Τι να σου κάνω εγώ, δική σου ειν’ η ζωή.
Μα θα χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο.
…
Αναρωτιέσαι, το πώς και το γιατί.
Πως δεν υπάρχει δίπλα σου ούτε ένας φίλος.
Μα έτσι είναι κούκλα μου, αλλάξανε οι καιροί.
Κι έτσι όπως πας δε θα σε θέλει ούτε ο σκύλος.
Βράδυ κουλτούρα κι επανάσταση κρυφά.
Μες στην οθόνη, το τελευταίο χαρτί σου.
Δεν κάνει τίποτα άλλο επάνω σου η μπογιά
Και να στο πω στην τελική: -Τράβα γαμήσου!!!
|
||||
8. |
Τι έχουμε να χωρίσουμε;
04:48
|
|||
|
"Τι έχουμε να χωρίσουμε;"
Χρόνια περάσαν, μα δεν αλλάξαν
τα χέρια που τρέμουν, με εκείνα που θέλουν
να φτιάξουν αγάπες,
στον κόσμο αυτό.
Κάθε φορά που ξημερώνει,
κοιτάς το δρόμο σου να δεις αν ξεκινάει η αν τελειώνει.
Το ίδιο θύμα.
Εμείς οι δυο.
Δε φταις εσύ, δε φταίω εγώ, μα φταίνε κάποιοι από ‘δω,
που στις καρέκλες τους βουλιάξαν
και τα χρόνια μας πετάξαν στην άκρη.
Και η θηλιά στο λαιμό.
Στο ίδιο βιβλίο υπογραφές και λάθος λόγια.
Να ξεπουλάνε τη ζωή μας κρυμμένοι μέσα στα υπόγεια
και το μόνο που έγινε.
Μας μοιράσαν στα δυο.
Τι έχουμε να χωρίσουμε, μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο;
Τι έχουμε να χωρίσουμε, απ’ της αυγής τον πόνο;
Τι έχουμε να χωρίσουμε, αδέρφια μου και φίλοι;
Τι έχουμε να χωρίσουμε, όταν γύρω μας υπάρχουν σκύλοι;
…
Μέρες νεκρές οι πρώτες ματιές.
Του χαμένου μας κόσμου φριχτές ενοχές.
Με βρώμικα χέρια,
η προσευχή!
Κάθε φορά η ίδια ιστορία.
Ψηλά καπέλα – πολιτικοί – ρουφιάνες πόρνες μες στα γραφεία,
μου ‘δώσαν βήμα.
Απέναντι εσύ!
Μου είπαν θα ζήσω όπως γουστάρω κι όπως θέλω,
μόνο να σκύβω το κεφάλι μες στο δικό τους το μπουρδέλο.
Μα κάτι τέτοιο,
δεν μπορώ να σκεφτώ!
Κι εσύ να γίνεις τιμωρός μες στο δικό τους το κανάλι.
Τι μια να είσαι από εδώ κι όταν θυμώνεις απ’ την άλλη.
Μα δεν το βλέπεις:
Μας κόψαν στα δυο!
Τι έχουμε να χωρίσουμε, στα χέρια ο ήλιος, φωτιά στη φωτιά μας;
Τι έχουμε να χωρίσουμε, απ΄ τα μεγάλα τα όνειρά μας;
Τι έχουμε να χωρίσουμε, όταν γύρω μας ψυχές πεθαίνουν;
Τι έχουμε να χωρίσουμε, από τις στάχτες που απομένουν;
......
What seperates us?
Years have passed, but didn't change
the hands that shake, with those that want
to form love
in this world.
Every time it dawns,
you look at your road to see if it starts or ends.
The same victim.
Us two.
It 's not your fault, it 's not my fault, it is fault of those
who sank in their chairs
and threw our years aside.
And the noose in the neck.
In the same book signatures and false talk.
They are selling out our lives hidden in the basements
and the only thing done.
They split us in two.
What seperates us, in this world?
What seperates us, from the dawn 's pain?
What seperates us, my brothers and friends?
What seperates us, when there are dogs around us?
Dead days the first glances.
Horrible guilt of our lost world.
With dirty hands,
the prayer!
Every time the same old story.
Tall hats - politicians - sly whores in the offices,
put me on the tribune.
Opposite is you!
They told me to live as I please,
just bowing my head to their own brothel.
But something of that sort,
I can't think of!
And you become a vigilante in their channel.
Here in one moment and there when you 're angry.
Can't you see ?
They cut us in two!
What seperates us, the sun in our hands, fire in our fire?
What seperates us, from our big dreams?
What seperates us, when souls are dying around us?
What seperates us, from the ashes that remain?
Ελεύθερη μετάφραση: Άγγελος Γεωργάκης
|
||||
9. |
||||
|
"Του χαμένου χρόνου εραστές"
Με ανθρώπους μόνους.
Με τόσες νύχτες έξω απ’ τους νόμους.
Κλείνω τα μάτια, δεν μπορείς να με βρεις.
Με τα χέρια δεμένα,
περιμένω φεγγάρια χαμένα.
Σε έναν κόσμο που φτιάξανε, όπως τον θέλουν αυτοί.
Ψάχνω να βρω,
μες στα ερείπια όση αγάπη μπορώ.
Κι ονειρεύομαι, της αυγής τη χαρά.
Βλέπω στο δάκρυ του τρελού,
την αγκαλιά ενός παράξενου θεού.
Και τη δική σου σιωπή, τραγουδώ στα στενά
Χρόνια περιμένω μαζί σου,
στο ίδιο γέλιο, στο ίδιο κλάμα,
μια λυσσασμένη φωτιά.
Κι όταν τα μαχαίρια μου χαϊδεύουνε την πλάτη,
στήνω χορούς μες στις πληγές,
με δυο καινούρια φτερά.
Με λερωμένους γυμνούς
και με δικούς μου αντάρτες θεούς,
χτίζω στους βράχους αγάπη. Μαρμαρωμένων φωλιά.
Μες στη δική σου ματιά.
Του βρεγμένου το χώμα η μυρωδιά.
Κρατιέμαι μη κλάψω, απ’ τη ζεστή σου αγκαλιά.
Μέσα σε βρώμικους δρόμους.
Παρέα με “σκάρτους”, με σακάτες παρανόμους.
Ψάχνω το γέλιο σου, χάνομαι. Δεν μπορώ να σε δω!
Κι όταν σβήνουν τα φώτα.
Τα όνειρά μου ζητιανεύουνε μια βόλτα,
μες στο κορμί σου και κρύβομαι. Φοβάμαι μήπως χαθώ.
|
||||
10. |
Κερνάνε ψέμα
06:14
|
|||
|
"Κερνάνε ψέμα"
Ψέμα. Όλα είναι ψέμα.
Κοίτα. Κερνάνε ψέμα
Ψέμα.
Κι αυτοί που τάζουνε πολλά και σ’ ανεβάζουμε ψηλά
κι αυτοί είναι ψέμα.
Κερνάνε ψέμα.
Με πονηρούς μικροαστούς και με αστείους σοβαρούς,
κοιτάς να φτιάξεις μια ζωή που είναι περήφανα χαζή,
στην παραμύθα.
Κι ας είναι ψέμα.
Ψέμα. Όλα είναι ψέμα.
Μάθε, πως φτιάχνουν ένα ψέμα.
Κοίτα.
Πως το χτενίζουν, πως το ντύνουν, πόσο ωραία στο σερβίρουν
μα είναι ψέμα.
Κερνάνε ψέμα.
Κι εσύ γυρνάς απ’ τη δουλειά, σε περιμένουν τα παιδιά.
Κοιτάς την τσέπη με λαχτάρα, δεν υπάρχει ούτε δεκάρα.
Στην παραμύθα.
Κι εσύ κι αυτά.
Ψέμα. Όλα είναι ψέμα.
Κοίτα. Μέσα στο ψέμα.
Ψάξε.
Κάτι θα βρεις για να μου πεις κι ύστερα πάλι θα κρυφτείς,
μα θα ‘ναι ψέμα.
Κέρναμε ψέμα.
Να ‘χεις τα χέρια καθαρά όταν με πάρεις αγκαλιά,
χωρίς αυτούς που προσκυνάς για να μου λες καλά περνάς.
Την παραμύθα αυτή,
μακριά από ‘μένα
|
||||
11. |
||||
|
"Το τελευταίο τρένο (Το τάμα - 1336)"
Κοιτούσε δακρυσμένα αυτούς που χόρευαν.
Έβλεπε τα πρόσωπά τους να λάμπουν από αγάπη. Να τρέχουν χαρούμενοι και να αγκαλιάζονται μεταξύ τους.
Να γελάνε. Να φιλιούνται.
Έβλεπε να κάνουν δώρα ο ένας στον άλλον κρυμμένοι πίσω από τα ψεύτικα χαμόγελά τους. Μέσα στο δικό τους παρανοϊκό κόσμο.
Δεν μπορούσε να χαρεί μαζί τους.
Δεν μπορούσε.
Πάγωνε τη ματιά του.
Άδειαζε το βλέμμα του.
Κλειδωνόταν μες στο μυαλό του και πετούσε όσο πιο μακριά μπορούσε το κλειδί.
Αυτός ο Άντρας, δεν άντεχε τόση ομορφιά.
Στο δρόμο…, στο δρόμο του βρέθηκε μια Γυναίκα.
Τη Γυναίκα αυτή την αγάπησε!
Την αγάπησε με πάθος! Τη λάτρεψε! Κι εκείνη…, κι εκείνη έδειχνε το ίδιο!
Φαινόταν μέσα στα μεγάλα της πράσινα μάτια!
Περνούσε ο καιρός. Περνούσαν όμορφα μαζί. Ήρεμα.
Τον Άντρα αυτόν όμως, κάτι τον απασχολούσε. Δεν το έδειχνε. Το έκρυβε καλά. Σκέπαζε τα λυπημένα μάτια του, με ένα πλατύ και όμορφο χαμόγελο.
Φαινόταν όμως…, σαν κάτι να περίμενε.
Σαν να περίμενε το τέλος του.
Σαν οι Άγγελοι να τον ετοίμαζαν για κάτι ξεχωριστώ, ή ακόμα...
κάποιοι δαίμονες να ήθελαν να παίξουν μαζί του. Να πάρουν κάποια εκδίκηση. Ποιος ξέρει;
Περνούσε ο καιρός. Ήθελε να φύγει.
Να αλλάξει τόπο. Να αλλάξει χρόνο.
Παράξενο όμως, γιατί…, όλα ήταν τόσο όμορφα!
Ο Άντρας αυτός έπρεπε να φύγει. Δεν μπορούσε να μείνει άλλο εδώ.
Θυμωμένα, χάραξε το πρόσωπό του ένα πρωινό και σαν κλέφτης έφυγε κρυφά, αφήνοντας πίσω του, δίπλα απ’ το παλιό κομοδίνο, ένα Γρίφο γραμμένο επάνω σ’ ένα μουτζουρωμένο από τις Στάχτες χαρτί.
....
-Παρακαλούνται όσοι επιβάτες ταξιδεύουν για το Κόκκινο Πηγάδι να προσέλθουν
στο Κουτί Αναχώρησης.
Δεν επιτρέπονται αποσκευές. Δεν επιτρέπεται οι επιβάτες να φορούν ενδύματα,
υποδήματα και να έχουν επάνω τους προσωπικά αντικείμενα.
Ο συρμός 13-36 αναχωρεί σε δεκαπέντε λεπτά.
Ανέβηκε στο τρένο και κοντοστάθηκε πίσω από το θαμπωμένο από το κρύο παράθυρο.
Γυμνός.
Όπως κι όλοι οι άλλοι που ήταν εκεί μέσα.
Κοιτώντας έξω…, έψαχνε μέσα στον κόσμο μήπως και δει, έτσι τυχαία, για τελευταία φορά, τη φιγούρα που αγάπησε.
Να τη δει και να της πει ότι…, εδώ τελείωσε το παράξενο για ‘μένα αυτό έργο.
Η Αποστολή! Το Όνειρο!
Μα πώς όμως να ήταν δυνατόν αυτό; Κανείς δεν ήξερε τίποτα.
Σε κανέναν δεν είχε πει τίποτα.
Σε κανέναν δεν είχε πει ότι φεύγει.
Ήξερε ότι άδικα έψαχνε. Ότι…, άδικα προσπαθούσε να πάρει την τελευταία του ανάσα.
Η Γυναίκα…, η Γυναίκα έλυσε το Γρίφο.
Τον είδε!
Κι αυτός την είδε!
Έτρεχε να τον προλάβει. Έτρεχε, σκουπίζοντας στο δρόμο τα δάκρυά από τα μάτια της.
Του φώναζε κλαίγοντας με λυγμούς να γυρίσει πίσω.
Του φώναζε: “Σ’ αγαπάω, μη φεύγεις, μην τ’ αφήνεις όλα να πάνε χαμένα.
Που πας; Που πας; Σ’ αγαπάάάωωωωω”.
Το τρένο είχε ήδη ξεκινήσει τη γνωστή γι’ αυτόν πορεία.
Εκείνος προσπάθησε να γράψει στο παράθυρο τ’ όνομά της.
Προσπάθησε να της γράψει ότι:
“Κι εγώ σ’ αγάπησα, κι εγώ σ’ αγαπώ”.
Να της γράψει ότι... τίποτα δεν άφησε να πάει χαμένο.
Μα δεν μπόρεσε.
Δεν είχε δάχτυλα στα χέρια του.
Δεν του είχαν μείνει άλλα δάχτυλα στα χέρια του.
Με το αίμα που έτρεχε από κάθε δάχτυλο που έκοβε, έγραφε τα λόγια που θα
διαβάσουν οι Eκλεκτοί για θα συνεχίσουν το “έργο”.
|
||||
ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ Athens, Greece
Μόνο Γυμνό
και η αρχή της ιστορίας του από το 1998, κρατώντας από τότε την ίδια στάση υποστηρίζοντας ακούραστα
την ελληνόφωνη ροκ σκηνή.
Δυνατοί! Με θέση! Με άποψη!
Οι Μόνο Γυμνό, έχοντας ξεπεράσει τα 20 πλέον χρόνια ενεργά στην ελληνόφωνη ροκ σκηνή, επάξια έχουν πλέον καθιερωθεί ως από τους πιο σταθερούς και ακούραστους υποστηρικτές της.
... more
If you like Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2017) - Η αγάπη είναι τραγούδι, you may also like:
The Devil's Saddle/Tiger Paw
by The Space Agency
Out of this world instrumentals from the musical nexus where the Atomic Age meets “Beach Party.”
go to album
Gritty, psychedelic rock, full of crashing guitar riffs and lo-fi percussion.
go to album
Our Birth is but a Sleep and a Forgetting
by It’s Not Night: It’s Space
Infectious sludge finally arrives after four years of furtive jamming, out on Small Stone Recordings.
go to album
The Taiwanese ban juxtapose somnambulant doom with harsh noise in scattered, chaotic bursts.
go to album
Atlanta-based "transcendental twang" quartet contrast rowdy punk rock with cosmic Americana coziness.
go to album
Get dosed with stripped down hard rock that conceals a joyous heart beating beneath all those evil, relentless riffs.
go to album
The Mystery Lights
by The Mystery Lights
featured on Bandcamp Radio Apr 26, 2016
go to album
