Get all 9 ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ releases available on Bandcamp and save 35%.
Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality downloads of Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2020) - Το φευγιό, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2018) - Η Χιονάτη και η 9 νάνοι, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2015) - Μια πληρωμένη απάντηση, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2017) - Η αγάπη είναι τραγούδι, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2012) - Ανοίξτε τις πόρτες, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2014) - Δεν είμαστε νούμερα ρε, είμαστε Άνθρωποι, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2006) - Λόγια του γέρου μην ακούς, μα μην τα ξεχάσεις, Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2011) - Δική μου η αγάπη, δική μου και η φωτιά, and 1 more.
1. |
Ανοίξτε τις πόρτες
04:31
|
|||
|
"Ανοίξτε τις πόρτες"
Σε ψεύτικους Γραικύλους, δεν έμαθα να προσκυνώ, να σκύβω το κεφάλι.
Κι αν με το διάολο αυτοί μιλούν και τραγουδούν,
εγώ είμαι από την άλλη.
Μου λένε: -Σκάσε, σου φτιάχνω φυλακή κι ένα κελί για τα όνειρά σου.
Υπάρχει Έγκλημα, υπάρχει Ενοχή,
να μην τα θες όλα δικά σου.
Μου λεν': - Δεν πρέπει να μιλάς, ούτε για αστείο να ρωτάς, πρέπει μονάχα να σωπαίνεις.
Να 'χεις παρέα την μοναξιά, να μην κοιτάς, να μη γελάς και πληρωμή για ν' ανασαίνεις.
Μα εγώ φυτεύω μουσικές που είναι περήφανα κακές, σε δρόμο που 'χει μπότες.
Κι όταν χαζεύω ουρανό, φωνάζω, λέω μόνο αυτό :
- ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ, θέλω να βγω,
θέλω να βγω..., πεθαίνω!
Μου λεν': - Συγνώμη για όλο αυτό, μοιάζει το έργο πιο καλό, όταν δεν πρέπει να ελπίζεις.
Στο πεζοδρόμιο, στη φωτιά και στο καθήκον για αγκαλιά,
μασκαρεμένος να σαπίζεις.
Παζαρεμένη η χαρά, μαζί με σκύλους του βορρά... και χαρτζιλίκι ο θρόνος!
Να μοιάζει ο φόβος πιο μικρός, να μοιάζει ο θάνατος γλυκός
σαν να ΄ναι γέννας πόνος!
Μου λεν' δεν πρέπει να μιλάω, ούτε για αστείο να ρωτάω, πρέπει μονάχα να σωπαίνω.
Να 'χω παρέα την μοναξιά, να μην κοιτάω, να μη γελάω και πληρωμή για ν' ανασαίνω!
Κι εγώ φυτεύω μουσικές που είναι περήφανα κακές, σε δρόμο που 'χει μπότες.
Κι όσο χαζεύω ουρανό, φωνάζω, λέω μόνο αυτό :
- ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ, ΑΝΟΙΞΤΕ ΡΕ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ!
|
||||
2. |
||||
|
"Rock'n'roll party (Ο χορός των μαϊμούδων)"
Μέχρι να βρεις της αγάπης τον δρόμο,
δως μου το χέρι σου κι έλα να χορέψεις!
Εδώ έχω μάθει να μιλάω με τους λύκους!
Να τρώω μέλι από ανήσυχες αρκούδες!
Να τραγουδάω με τους πεινασμένους σκύλους!
Εδώ έχω μάθει να χορεύω με μαϊμούδες!
Εδώ έχω μάθει να μαντεύω με τα ψάρια!
Να παίρνω φως από τους πρόστυχους παππούδες!
Να με ταΐζουν αετοί που παίζουν ζάρια!
Εδώ έχω μάθει να χορεύω με μαϊμούδες!
|
||||
3. |
Κι εγώ ονειρευόμουνα
05:19
|
|||
|
"Κι εγώ ονειρευόμουνα"
Μικρό παιδί, γυρνούσα στους δρόμους,
έτρεχα, έπαιζα κι ονειρευόμουνα!
Χαρούμενες φάτσες, αστείες γκριμάτσες
κι ένα ζευγάρι παπούτσια..., ονειρευόμουνα!
Σ' ένα παγκάκι, το πρώτο στιχάκι.
Δίπλα η καρδιά κι εγώ ονειρευόμουνα!
Με το αεράκι, πέφτει ένα αστέρι μπροστά μου
κι εγώ ονειρευόμουνα!
Έναν κόσμο γεμάτο λουλούδια!
Έναν κόσμο γεμάτο τραγούδια..., ονειρευόμουνα!
Έναν κόσμο γεμάτο αγγέλους!
Έναν κόσμο δίχως πολέμους..., ο τρελός φανταζόμουνα!
Οι πρώτες σταγόνες, του Φθινοπώρου το δάκρυ,
κοντά μου κι εγώ ονειρευόμουνα!
Βρεγμένο το χώμα, μύριζε ακόμα,
αίμα και θειάφι κι εγώ ονειρευόμουνα!
Για συντροφιά μου τα δύο βιβλία.
Για δεκανίκι την Ιστορία, ονειρευόμουνα!
Γέμισε ο μύθος με τόσους χειμώνες,
με στάχτη κι αγάπη κι εγώ ονειρευόμουνα!
|
||||
4. |
Έλα μαζί - Πάμε
03:26
|
|||
|
"Έλα μαζί - Πάμε"
Έλα μαζί. Έλα κι εσύ.
Εδώ που αγοράζουν ότι όμορφο είδα.
Έλα, έλα, έλα κι εσύ.
Εδώ που θα πουλήσουν την καινούρια σου ελπίδα.
Έλα, έλα, έλα μαζί.
Και κοίτα πως πετάνε την αγάπη στην άκρη.
Έλα, έλα, έλα κι εσύ.
Να δεις πως μοιάζει ο φόβος όταν σβήνει το δάκρυ.
Εδώ θα γελάς! Δε θα πονάς.
Εδώ θα σε ταΐζουν με ονείρου ταξίδια.
Δε θα μιλάς. Θα τραγουδάς!
Και θα ελπίζεις στην καινούρια σου ελπίδα!
Έλα μαζί. Εδώ θα τρομάξεις.
Με όλο το ψέμα που δε θέλεις να δεις.
Πολλές οι χαρές που δε θα προφτάσεις.
Ότι κι αν κάνεις. Ότι κι αν πεις.
Έλα κι εσύ. Έλα να δεις.
Πως γίνονται τα όνειρα εφιάλτες με λουλούδια.
Έλα μαζί. Έλα να μάθεις.
Πως γίνεται οι διαβόλοι να πληρώνουν τα τραγούδια!
Εδώ δε θα γελάς. Μα θα ρωτάς:
-Πως μάτωσε ο ήλιος; Πως ματώνει η ώρα;
Πως στόλισαν τον Μύθο με χιλιάδες καρφιά;
Mα μη φοβάσαι..., πάμε;
Εδώ δε θα γελάς. Μα θα ρωτάς:
-Πως είναι να πεθαίνεις μες στο ίδιο σου το σώμα;
Πως είναι να σαπίζεις; Πως είναι να πονάς;
Mα μη φοβάσαι..., ΠΑΜΕ!!!!!!
|
||||
5. |
Ήθελα να 'μουν θεός
05:17
|
|||
|
"Ήθελα να 'μουν Θεός"
Ήθελα να 'μουν μικρός,
να 'χα το φως να κουρνιάζει στα χέρια μου.
Ήθελα να 'μουν σοφός,
να 'βαζα χίλιους τρελούς στα λημέρια μου!
Ήθελα να 'μουν φωτιά,
τους παγωμένους καιρούς να πλησίαζα.
Και των χαμένων μιλιά,
των κουρασμένων μυαλών το μειδίαμα.
Ήθελα να 'μουν Θεός
και την αγάπη στον κόσμο να έφερνα.
Των Αρχαγγέλων χορό,
θα 'θελα να 'μουν ο πρώτος που θα 'σερνα.
Θα 'θελα να 'μουν πνοή.
Αυτή που δίνει ανάποδα όνειρα.
Και να χαρίζω ζωή,
σ' αυτούς που έφυγαν δίχως ονόματα.
|
||||
6. |
Απογοήτευση (διασκευή)
03:21
|
|||
|
"Απογοήτευση"
Κανένα δεν πειράζω κι εγώ πάντα προσπαθώ.
Να μην ενοχλώ τον άλλον και μονάχος να τη βρω.
Μα πάντα κάτι θα μου τύχει και δε ξέρω τι να πω;
Σε όλα όσα αρχίζω, κάτι δεν πάει καλά.
Ενώ στην αρχή είναι ωραία, στο τέλος παν' στραβά.
Και βάφονται όλα μαύρα. Αχ..., κι εγώ απ' την αρχή ξανά.
Κοντεύει να μου στρίψει..., τι είναι τούτο το κακό;
Μ' αρρωσταίνει. Με πειράζει. Και δε ξέρω, τι να πω;
Στο τέλος θα πιστέψω, πως για όλα φταίω εγώ!
|
||||
7. |
Ίσως να φταίει το rock
05:42
|
|||
|
"Ίσως να φταίει το rock"
Σκοτάδι, σκοτάδι παντού.
Κι εγώ στη γωνιά, σ' ένα δρόμο να τραγουδώ.
Αστέρια, αστέρια παντού.
Χωρίς να το θέλουν, προσκυνάνε στο φόβο μου.
Η πόλη πόσο ψεύτικη μου φαίνεται!
Μακάρι να πετούσα λίγο πάνω απ' το φράχτη!
Τραγούδια μου, λένε, εδώ τι γίνεται!
Το κρύο πολύ. Παγωμένο το δάκρυ μου!
Κορμί παλιό, σακατεμένο απ' τις πληγές.
Ρούχα που πάντα ήταν τρύπια, λερωμένα.
Μαζί κι ένα τραγούδι σαν κι αυτό.
Κρυμμένο κάπου να μου κάνει παρέα.
Νεράιδες δένουνε, τα χέρια μου σφιχτά.
Και της αγάπης όλα μοιάζουν τελειωμένα.
Σβήνουν τα σύννεφα της νύχτας αργά.
Όταν η θάλασσα κι ο ουρανός, γίνονται ένα!
Γύρω - γύρω κι εγώ.
Μου δώσανε χρώμα γεμάτο ζωή.
Ψεύτικα όλα αυτά.
Τσάμπα η στιγμή, πληγωμένος κι εγώ κι αυτή.
Φωνάζω ξανά δυνατά :
-Παιδιά είμαι εδώ! Μη φοβάστε! Δε θα χαθώ!
Με βρήκαν εχθές το πρωί.
Παγωμένο, γυμνό, να φωνάζω : -Παιδιά είμαι εδώ!
Ίσως να φταίει το κουρασμένο το ποτό.
Μπορεί το rock , που μου 'χει δώσει αυτό το χρώμα!
Ίσως κι αυτή που μου το έλεγε συχνά.
Ότι οι χαρές μου ήταν πάντα μες στο χώμα.
Μα εγώ είμαι εδώ ξανά.
Πρέπει να ανάψουμε κεριά μες στο σκοτάδι.
Εδώ! Ξανά ζωντανός!
Σαν την αγάπη που αργοσβήνει μ' ένα χάδι!
|
||||
8. |
||||
|
"Το blues του Αρχιδιαβόλου"
Με βρήκανε οι διάβολοι. Με βρήκαν ξαπλωμένο.
Πάνω σε στοίβα από χαρτί. Παλιό - παλιό και ξεχασμένο.
Με βρήκανε οι διάβολοι. Με βρήκαν λυπημένο.
Από τα γέλια των καιρών. Τα γέλια των χαμένων.
Και γέλαγαν οι διάβολοι. Γέλαγαν και χορεύαν.
Αντί για χέρια είχαν καρφιά. Με φτύναν. Με φτύναν και με γδέρναν.
Ουρλιάζανε οι διάβολοι. Στραβώναν τη φωνή τους.
Μου φώναζαν και μ' έβριζαν, μα εγώ γέλαγα μαζί τους!
Και μπήκα μέσα στη σπηλιά, με τους μαρμαρωμένους.
Μεγάλη άναψα φωτιά, για όλους τους χαμένους.
Και ήρθε ο Αρχιδιάβολος. Με χτύπησε. Με χτύπησε με βία.
Με ρώτησε για τα "παιδιά" Για τα "παλιά βιβλία"
Μα εγώ του έβαλα να πιει, κρασί, χαρά και γάλα.
Και του 'κλεψα απ' την τράπουλα τα φύλλα τα μεγάλα!!!
|
||||
9. |
||||
|
'"Κάτι για 'μένα, κάτι για 'σένα"
Μοιάζουν παρθένα τα όνειρά μου.
Μα όλο στραγγίζουν, νερό απ' τη λάσπη.
Μοιάζουν με 'μένα. Μοιάζουν με 'σένα.
Κάποιες φορές, ακούω ακόμα.
Μικρές στιγμές να κλαίνε στην άκρη.
Μοιάζουν με εσένα. Μοιάζουν με εμένα.
Ξυπόλυτοι μες στις φωτιές που λυσσάνε.
Χέρι με χέρι, τ' αναστενάρια.
Μοιάζουν με 'μένα. Μοιάζουν με εσένα.
Ηλιοκαμένο το κόκκινο χώμα.
Δε βλέπει θάλασσα, μόνο γαλάζιο.
Μοιάζει με εσένα. Μοιάζει με μένα.
Και η ζωή, όνειρο, ψέμα.
Έρχεται, φεύγει, αλλάζει τα χρώματα.
Και η ζωή, παιχνίδι με κέρμα.
Χαρίζει αγάπες που σβήνουν με λάθος αρώματα.
Στα ίδια μέρη γυρνούν οι ψυχές μας.
Μοιάζουν με χέρια τιμωρημένων.
Μοιάζουν με εμένα. Μοιάζουν με 'σένα.
Με ουρλιαχτά που φτιάχνουν αγάπες.
Πάντα θα καίνε. Πάντα θα λένε.
Κάτι για 'σένα. Κάτι για εμένα.
|
||||
10. |
||||
|
"Ο ποιητής με τα θλιμμένα μάτια"
Γελά όταν σωπαίνουν, οι φωνές των καιρών.
Τα μάτια του παλεύουν να ημερέψουν την κραυγή του.
Το χρώμα τους σαν χάνετε, ρωτάει το παρελθόν.
Κι απ' την αρχή με λόγια ζωγραφίζει τη ζωή του.
Κοιτάει χαμένος για να βρει..., τι λέρωσε την μέρα;
Τι ήταν αυτό που σκούριασε νωρίς την ομορφιά;
Ποιοι διάβολοι τον ξέρασαν, τον ρίξανε πιο πέρα;
Ποιος θάνατος του γέμισε με λύπη την καρδιά;
Ουρλιάζει, μα δεν τον ακούν που πνίγετε στο χώμα.
Με βάλσαμο στο χέρι του χαϊδεύει την πληγή.
Λίγα κεριά του μείνανε στο σώμα του ακόμα.
Με μια θηλιά στο πλάι του, ξυπνάει κάθε πρωί.
Ρωτούσε πάλι να του πουν : -Τι σώθηκε απ' το χρόνο;
Τι πρέπει να κρατήσει απ' τη δική του τη σιωπή;
Μα τραγουδούσαν δυνατά, στις ομορφιάς τον πόνο.
Τα δυο θλιμμένα μάτια του χαμένου ποιητή!
Σαν πέρναγαν οι ώρες του, σταύρωνε την ψυχή του.
Και έβλεπε στο βάθος να μαυρίζει η αυγή.
-Σώπα και χαμογέλασε, να λέει στον εαυτό του.
Και σκούπισε τα μάτια σου, δεν κάνει να φανεί!
Καθώς περνούσα από μπροστά, του έσφιξα το χέρι.
Αστεία τον αγκάλιασα για λίγο να φανεί.
Μα επάνω μου καρφώθηκαν σαν να 'τανε μαχαίρι.
Τα δυο θλιμμένα μάτια του χαμένου ποιητή.
|
||||
11. |
||||
|
"Νέα τάξη πραγμάτων (μέρος Β)"
Σκυφτή στο χωράφι, με την καμπούρα της να ξεχωρίζει από μακριά,
μάζευε ίτσα.
Το πρόσωπό της..., γιομάτο με μεγάλα αυλάκια που είχε ζωγραφίσει ο ήλιος επάνω της. Μουρμούραγε. Σαν να προσευχόταν!
Δεν ξεχώριζαν οι λέξεις που έβγαιναν από το στόμα της!
Χανόταν μες στο ανοιξιάτικο αεράκι!
Ίσα - ίσα που γύρισε το κεφάλι και τον είδε. Σαν να φάνηκε ότι..., κάτι την ενόχλησε. Σαν κάτι να την τάραξε. Σαν κάτι να της χάλασε την ηρεμία της..., την προσευχή της.
Συνέχισε όμως να μαζεύει τα όμορφα λουλούδια της σαν να μην έχει συμβεί τίποτε απ' όλα αυτά!
- Τι κάνεις εκεί γιαγιά; τη ρώτησε το αγοράκι. Ο εγγονός της.
Απάντηση καμία..., δεν μιλούσε.
Ο μικρός καθόταν επάνω σε έναν κομμένο απ' τις ρίζες σχεδόν κορμό, μιας γέρικης ελιάς κι έπαιζε δειλά -- δειλά με δυο σαλιγκάρια που του έκαναν παρέα.
Ένιωθε τον ήλιο να καρφιτσώνει το δέρμα του και την μυρωδιά από το φρέσκο χώμα να του χαϊδεύει το μυαλό.
Κοιτούσε με επιμονή τη γιαγιά του, κολλημένος στην φιγούρα της για πολλή ώρα.
Με μάτια κουρασμένα που θέλουν να δακρύσουν αλλά δεν έχει μείνει σταγόνα δάκρυ από τα χρόνια..., γυρίζει η Γυναίκα..., κοιτάζει τον μικρό και του λέει: Αυτή είναι η ομορφιά μου!
Σε λίγο θα φύγω κι εγώ. Θα ταξιδέψω.
Έρχεται η σειρά μου.
Αλλά..., μαζί μου θα πάρω και τα τελευταία λουλούδια.
Δεν υπάρχει λόγος να θυμάστε τι υπήρχε πριν από εσάς!!!!!
|
||||
12. |
Κυρά κι αρχόντισσα
03:26
|
|||
|
"Κυρά κι Αρχόντισσα"
Πώς να ημερέψει ο καιρός;
Πώς η Άνοιξη να φτάσει;
Πώς να σωπάσουν οι καιροί που μάτωσε η πλάση;
Μάτωσαν δρόμοι και ψυχές.
Ματώσανε οι αγάπες.
Γίνανε μαύρες οι ζωές, γεμάτες αυταπάτες.
Πώς να ημερέψει ο καιρός;
Πώς μαύρισε η ψυχή μου;
Πώς να γιορτάσω μοναχός, το Θάνατο, καλή μου;
Θειάφι να πάρεις σου 'δωσαν, για να μην τραγουδήσεις.
Να μη βρεις ήλιο ζωντανό. Να μη ξαναγεννήσεις.
Κυρά μου εσύ κι Αρχόντισσα, ποτέ μην προσκυνήσεις.
Του μύθου τα παλάτια σου, μην τους τα ξεπουλήσεις.
Να μην τους δώσεις πια να πιούν, τα όμορφά σου γέλια.
Σκέψου του Απόλλωνα χαρές, του Ομήρου τα τεφτέρια!
Πώς να ημερέψει ο καιρός, καλέ μου πώς να ζήσω;
Έλα και κάτσε δίπλα μου, για να μη ξεψυχήσω.
Κράτα το χέρι μου σφιχτά και δείξε στα παιδιά μας.
Να μάθουνε να πολεμούν για τ' άγια χώματά μας!
Κυρά μου εσύ κι Αρχόντισσα, στολίδι όλου του κόσμου!
Έχω τη Θάλασσα για ευχή, τον Ουρανό έχω γιο μου!
Έχω Θεό τον Ήλιο μας, τους Αετούς για μάτια!
Και παλικάρια δίπλα μου, τρελού καιρού γινάτια!
ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΕΣΥ ΚΙ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ!!!
|
||||
13. |
||||
|
"Κι εσύ από τότε, δεν ξαναχάλασες ούτε ένα τριαντάφυλλο!"
Πόσες αγάπες μέτρησες για να δεις ότι υπάρχεις ακόμα; Πόσες αγάπες γκρέμισες για να δεις,
αν θα μπορέσεις να υπάρχεις ακόμα; Εσύ δεν μαδούσες μαργαρίτες. Εσύ μόνο χαλούσες τις
τριανταφυλλιές κι έκοβες και πετούσες κάτω, ένα - ένα τα ροδοπέταλα.
Κι έλεγες: -M' αγαπά; Δεν μ' αγαπά. Κι Εκείνος έλεγε: -Σ' αγαπώ!
Κι έπαιζες συνέχεια αυτό το παιχνίδι. Κι Εκείνος, σου απαντούσε το ίδιο.
Δε σου 'φτανε όμως αυτό.
Άρχισες να κόβεις τ' αγκάθια απ' το λουλούδι και τα 'μπιχνες με δύναμη μες στο σώμα του
και κάθε φορά που το έκανες αυτό, του 'λεγες ειρωνικά και θυμωμένα: -Τώρα πες μου.
M' αγαπάς ή δεν μ' αγαπάς; Κι Εκείνος σου έλεγε: -Σ' αγαπώ.
Και μετά πήρες κι άλλα κοτσάνια και βέργες γεμάτες από αγκάθια κι έφτιαξες ένα χοντρό και μεγάλο
στεφάνι. Και Του το 'βαλες στο κεφάλι. Και κάθε φορά που το πίεζες φώναζες, ούρλιαζες λυσσασμένα
και Του' λεγες: -Τώρα μ' αγαπάς ρε ή δεν μ' αγαπάς;
Κι Εκείνος σου έλεγε: -Σ' αγαπώ!
Κι εσύ δεν άντεξες κι άρχισες να κλαις! Και του 'βγαλες το στεφάνι από το κεφάλι Του
και το 'βαλες στο δικό σου. Κι άρχισες να το πιέζεις με δύναμη ώσπου το κεφάλι σου μάτωσε κι έτρεξε
αίμα. Πολύ αίμα! Πάρα πολύ αίμα!!! Μα δεν ένιωθες πόνο!
Κι Εκείνος που σε είδε έτσι..., δάκρυσε και σου είπε: -Γιατί το κάνεις αυτό; Αφού εγώ σ' αγαπάω!
Κι Εκείνος έβαλε τα χέρια του στους ώμους σου και σε φίλησε στο μέτωπο. Οι πληγές σου αμέσως
εξαφανίστηκαν! Χάθηκαν!
Κι εσύ έσκυψες και Του φιλούσες τα πόδια.
Κι Εκείνος είπε: - Σήκω επάνω. Δεν κατάλαβες ότι σ' αγαπάω;
Κι εσύ από τότε..., δεν ξαναχάλασες ούτε ένα τριαντάφυλλο!!!
Κι Εκείνος από τότε..., σε έμαθε να δακρύζεις!!!
|
||||
14. |
Ο ύμνος του παπάρα
06:01
|
|||
|
"Ο ύμνος του Παπάρα"
Με ξύπνησαν μια Τρίτη, γιατί φώναζαν στο δρόμο.
Κι από τον ύπνο μπέρδεψα, τον μπάτσο μ' αστυνόμο.
Ε..., τι να κάνω: ρώτησα : -Τι γίνετε εδώ πέρα;
Κι αυτός στο διάολο μ' έστειλε κι ακόμα παραπέρα.
Πλησίασα ένα γέρο, που 'χε ο χάροντας ξεχάσει.
-Για πες μου, ξαναρώτησα, πως πάει εδώ η φάση;
-Πορεία και να λέει, είναι η ψήφος χαζομάρα.
Με βάψανε στα πράσινα και "πήρα μια παπάρα"!!!
Πιο δίπλα βλέπω κάτι μπλε και κάτι κοκκινάκια.
Και κάτι μυρωδιές να σκάνε από τα τσιγαράκια.
Επαναστάτες όνειρο, με θέμα και νταούλι.
Μα είχανε για αρχηγό το φίλο μου το Ρούλι.
-Γιαγιά μου, τι σου κάνανε κι είσαι μαραζωμένη;
-Mου κόψανε τη σύνταξη και τώρα πια δε βγαίνει.
Αυξήσεις σε όλα τ' αγαθά, δε ξέρω τι να κάνω;
Θα βάλουνε και Φ.Π.Α, κάθε φορά που κλάνω!
Μου κόψανε το ρεύμα, με κεριά είμαι στο σπίτι.
Που να του μπει του κερατά και να 'βγει απ' τη μύτη.
Ο γιος μου πλέον άνεργος κι εγώ με δυο εγγόνια.
Κόβω τη ρόμπα την παλιά και φτιάχνω παντελόνια.
Σα βγάλαμε πρωθυπουργό, της τρόικας τον "μούτσο",
εδώ και ένα χρόνο αυτός μας "τάραξε στον πούτσο".
Κόψε μισθό, κόψε φαΐ, πούλα και το βρακί σου
και θα 'μαι εγώ για στήριγμα, πάντα εδώ μαζί σου!
-Για πες μου εσύ ρε σύντροφε. Τι σκέφτεσαι να κάνεις;
Όλο φωνή, όλο κακό κι όλο από "μέντες κλάνεις".
-Εγώ είμαι χρόνια φοιτητής και κάποτε θα γίνω,
ο αρχηγός του κοπαδιού κι εσάς όλους θα φτύνω!!!
-Κι εσύ ρε μάγκα κυριλέ, ρε τρέντυ χλεμπονιάρη.
Τι θες εδώ κι εσύ μαζί; Για κάνε μου τη χάρη!
Τρέχουν τα σάλια επάνω σου, στη λίγδα βουτηγμένος,
που έχεις το χρήμα για θεό, στη ρουφιανιά χαμένος!
Ε..., κάθισα και σκέφτηκα, ποιο είναι το μερτικό μου;
Από την Ιστορία, απ' το Χώμα, απ' τ' Όνειρό μου!
Σε λίγο θα πληρώνω τον αέρα για να ελπίζω.
Όλα τα νούμερα στραβά, τυχαίο; Δεν νομίζω!!!
Πουλάνε με το μέτρο τα νερά και τα νησιά μας.
Με μια μοντέρνα χούντα που σταυρώνει τα όνειρά μας.
-Είσαι ΠΑΠΑΡΑΣ ΡΕ, σου λεν και όλοι αυτοί που κράζουν.
Γιατί κομμάτι σε πωλούν, κομμάτι σ' αγοράζουν!
Και μην με βλέπεις ρε χοντρέ που κάνω τον μαλάκα.
Αυτά που γίνονται εδώ, δεν είναι πια για πλάκα.
Μετράω καλά τα λόγια μου, Κοπρόσκυλο, Κοπρίτη.
Γιατί είμαι από την Εύβοια κι αυτοί από την Κρήτη!!!!!!
Βρε Παπάρα RAM
|
||||
ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ Athens, Greece
Μόνο Γυμνό
και η αρχή της ιστορίας του από το 1998, κρατώντας από τότε την ίδια στάση υποστηρίζοντας ακούραστα
την ελληνόφωνη ροκ σκηνή.
Δυνατοί! Με θέση! Με άποψη!
Οι Μόνο Γυμνό, έχοντας ξεπεράσει τα 20 πλέον χρόνια ενεργά στην ελληνόφωνη ροκ σκηνή, επάξια έχουν πλέον καθιερωθεί ως από τους πιο σταθερούς και ακούραστους υποστηρικτές της.
... more
If you like Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ (2012) - Ανοίξτε τις πόρτες, you may also like:
Gritty, psychedelic rock, full of crashing guitar riffs and lo-fi percussion.
go to album
Our Birth is but a Sleep and a Forgetting
by It’s Not Night: It’s Space
Infectious sludge finally arrives after four years of furtive jamming, out on Small Stone Recordings.
go to album
This Heathen Land
by GREEN LUNG
featured on Bandcamp Radio Nov 10, 2023
go to album
featured on Bandcamp Radio Oct 3, 2023
go to album
featured on Bandcamp Radio Jun 9, 2023
go to album
Cakes & Coffins
by Magick Touch
Throw up the horns: Magick Touch make classic heavy metal with big vocal hooks and bigger riffs.
go to album
The Conquest Of Time
by Century
featured on Bandcamp Radio Apr 28, 2023
go to album
